Ne kalemimiz dik ne de başımız.
Söyleyecek sözümüz, yüzünüze bakacak kuvvetimiz yok.
Yıllardır gözleriniz yollarda kalarak beklediğiniz,sizi umursamasa da sonuna kadar arkasında olduğunuz Türkiye Cumhuriyeti Devleti bir kez daha gözlerinizi yollara baktırdı.
Ne söyleseniz ne deseniz hakkınız. Pişkinlik olmasın diye tüm suç bizim de diyemiyorum. Affınıza sığınarak, mazur görün tüm suç bizim. Öğretmediğimiz çalışmadığımız her saniye size sıkılan kurşun oldu. Çalışmadığımız her an sizi kaybetmemize bir adım daha yaklaşım oldu.
Kanı, canı, dili bir kardeşlerimize el uzatmayarak dünyanın acayip kabilelerine koşarak gittik. Ne düşündük, ne sorguladık. Ne de ne halde olduğunuzu merak ettik. Af dilersek affedeceksiniz diye korkuyorum, mazur görün af dilemeyeceğiz.
Sizin hain bellediğinize buralarda kırmızı halı ile karşılama oldu, iş anlaşmaları yapıldı. Soracağınız sorulara verilecek cevabımız yok.
Ona rağmen yılmadınız, düşmanınızın yanında kan kussanız bile bize laf söyletmediniz. Biz de son çağrışlarınızı duymazdan geldik. Maçımız vardı, sınav sistemimiz değişiyordu ilgilenemedik. Siz gece gündüz uyumadan silah başında nöbet beklerken, biz gece gündüz uyumayıp karı kız kestik. Siz namusunuzu korumak için bir bir yere serilirken, biz namusumuzu satmak için bin bin yerlere kapandık.
Siz birer birer şehit oldunuz,biz biner biner sustuk.
Ne size daha fazla söyleyecek sözüm var ne de gücüm. Yerimizde kıvranmaktan başka bir işe yaramıyoruz.
Ancak ve ancak bildiğim çok iyi bir şey var. Bugüne kadar ne olduysa kinimizi biledik Kerkük. Hiç bir işe yaramadık, bir parça olsun iş görmedik ancak kinimizi biledik. Sıranın bize geleceğini bilerek dertleri ve çileleri tanrının lütfu sayarak kinimizi biledik.
Elbet her şeyin bir sırası gelecektir..
